запис ..
1:44 AM

како знаеш што навистина се случува кога си заминуваш?
дали воздухот мириса  исто
налегнува со истата тежина на предметите во сега веќе
ретко осветлената соба?
како се дише,
како се станува,
како се буди,
кога нема сон за да се прости со светот кога заспива се‘
освен еден тап неумолив ритам од левата страна на креветот?

еднаш ти раскажував за човекот залепен во лицето на месечината,
еднаш ми го покажа стариот човек кој ни јава на грбот, чекајќи
попатна станица
пиеме бензин.
тоа е истата приказна.

е,
како знаеш дека останувањето не е тивко умирање
кога ти си заминуваш?
упорно...


На Р.
(остани токму тука)


Tweet

Шеќернолимонова
...јас секогаш во полглас ги изговарам истите зборови: „Јас ве љубам, Надењка!“