Прирачник за засакување на Скопје: вежба 2
9:01 AM
0 comments

Да бев црвен балон со синкава внатрешност
која пулсира среде вакуум
ќе ја барав иглата на крајот од жолтиот конец
што ја зараснува раната на твојата сива кошула
нанесена од сив ноќен стаорец


Да бев мермерна балерина во музичка кутија
вртена од ноти на демек позната камерна музика
ќе изберев да се скршам на крцкавиот под
кој издишува уморно во твојата ладна соба
која се излежува под дабовата сенка
на голем јавор вечно збунет за својата состојба на постоење


Да бев парче чоколадна торта од сирење
ќе се намачкав на масата со мирис на јагодови флеки
родени во моментите на мачната смрт на лимонот
кој дарувал растителна крв за твојата чаша
налепена со соленикави погледи однатре,
тивки бакнежи однадвор
што ги носи како казна и потсетување
зошто треба со овој вулгарен град шеќернолимонова љубов да водиме.


Tweet

Шеќернолимонова
...јас секогаш во полглас ги изговарам истите зборови: „Јас ве љубам, Надењка!“


4:40 наутро во од канделабри опседната ноќ и желба за креативно самоубиство
5:35 PM
0 comments

зеленчукот страдалнички доброволно
си ги истура семковидните органи
во мојата чинија


светилките на паркингот како здела полна
четвороножни црвени, бели, црни и матни бубачки
се души на умрени
со вратови сведнати
трпеливо чекајќи го доделувањето на својот гроб


имаме болен лифт во зградата
‘рбетот на нашето заедничко живеење
целото бетонско тело се грчи, потресува
додека низ него минува метална татнежна кашлица


додека ме посетуваа во пристојните вечерни часови
им измислував приказни
дека тоа еден загубен воз очајнички
вертикално плови
кон подземната железница на Стикс


                     антена
                            случајно засaдено дрво
                     на темето од зградата
                                          ,а таа   незнајната
                      дека е повеќеочен киклоп
                                            што се набљудува самата


Tweet

Шеќернолимонова
...јас секогаш во полглас ги изговарам истите зборови: „Јас ве љубам, Надењка!“